فرزند دوم و قدم های اول
· تصمیم گیری درباره فرزند دوم
حضور فرزند در زندگی می تواند به تازگی روح زندگی کمک کند و مسلما هر تغییری پیامدهای خاص خودش هم دارد تولد اولین فرزند جذاب وشیرین و مهیج خواهد بود اما ورود فرزند دوم یا سوم نیز چالش بزرگی برای والدین است
مسلما تصمیم گیری برای داشتن فرزند مربوط به پدرومادر است و دست مادربزرگها وپدربزرگها و اطرافیان از این ماجرا خارج است حتی مشاور می تواند شما را در این تصمیم گیری یاری کند نه اینکه به جای شما تصمیم بگیرد .برخی والدین در داشتن فرزند دوم تردید دارند چراکه شرایط مالی آنها اجازه نمی دهد بیش از یک فرزند را تامین کنند برخی دیگر به علت مشغله بالای والدین زمان لازم برای تربیت و پرورش فرزند دوم را ندارند و گاه خاطره ناخوش تولد فرزند اول ( نارس بودن یا بیمار بودن و...) انها را در باربر تولد دوباره حساس و ضربه پذیر کرده است
والدین می بایست در این زمینه به تبادل نظر و بحث و گفتگو منطقی –عاطفی بپردازند دلایل یکی از والدین برای نداشت فرزند فقط یک قسمت از تصمیم گیری است و دقت داشته باشید همواره برنامه ریزی ها به درستی پیش نمی رود و بارداری ناخواسته صورت می پذیرد لذا هم فکری و همدلی پدرومادر می تواند از حجم بار مشکلات کم کند و مشاوره های فرزند پروری همراه مناسبی است
· برنامه ریزی برای فرزند دوم
برای اینکه بتوانید به شناخت درستی از برنامه ریزی فرزند داری برسید بهتر است به سوالاتی مشابه سوالات زیر پاسخ دهید
تاثیر فرزند دورم بر شرایط اقتصادی خانواده چیست ؟ / آیا زمان نگهداری و آموزش فرزند دوم به صورت یکسان بین والدین قابل تقسیم است / چه تغییری با تولد فرزند دوم در زمینه شغلی والدین ایجاد می شود ؟/ شما چندمین فرزند در خانواده خود هستید و رابطه شما با خواهروبرادر یا مادروپدرتان چه گونه است؟/ در رابطه با فرزند دوم خود چه گونه فکر می کنید و تصویر شما از پدرومادر فرزند دوم بودن چیست ؟ /میزان اختلافات شما با همسرتان در زمینه پرورش فرزند اول چقدر بوده ؟/ آیا تک جنسی بودن فرزندانتان برای شما اهمیتی دارد ؟/....
در پاسخ دادن به این قبیل سوالات عجله نکنید و به یاد داشته باشید همان گونه نوزاد اول دیدگاه شما را نسبت به قبل از تولدش تغییر داد فرزند دوم هم از ان قاعده مستثنی نخواهد بود.
· فاصله سنی :
تا مدتها فاصله سنی بین فرزندان از دغدغه های والدین نبوده است اما آشنا شدن خانواده ها با تنظیم خانواده و برنامه های جانبی آن این امر مورد توجه قرر گرفت اما تحقیقات انجام شده یک قاعده کلی و محکم درعموم برای فاصله سنی وجود ندارد در این بخش به بررسی اجمالی فاصله سنی ها می پردازیم
Ø 9ماه تا 18 ماه :
دراین فاصله سنی فرزند اول هنوز توقعات مراقبتی شدیدی همچون تغذیه و استراحت دارد و نمی تواند درک درستی از تولد فرزند دوم داشته باشد او در این حالت وابستگی شدیدی به مادر نشان می دهد و به شدت پرخاشگر می شود مادروسایر مراقبین باید بتوانند وقت بیشتری را برای کودک اول اختصاص دهند
مهمترین نکته در این فاصله سنی ضعف و ناتوانی جسمانی و گاهی روحی مادر است چراکه تولد کودک در کمتر ازیکسال از زایمان اول منجر به کاهش شدید مواد مغذی ب دن مادر شده و می تواند منجر به افسردگی های حاد مادر گردد و یا روند زایمان را سخت کند لذا در دوران بارداری حتما از نظرات کارشناسان خبره کمک بگیرید
Ø 18 ماهگی تا 3 سالگی :
رایجترین فاصله سنی این محدوده است کودک اول در رفع نیازهای اولیه خود به یک استقلال نسبی رسیده است و می تواند با صبر و تحمل زمان رسیدن به نیازهای او را به تعویق انداخت معمولا ورود فرزند دوم در این محدوده سنی بر روی خواب یا تغذیه او اثر میگذارد و تنظیم زمان را برهم می زند اما این امر با همکاری والد دم یا مراقب دیگر به راحتی قابل ترمیم است مادر می تواند مساعدت و همکاری کودک اول را در برخی امور مراقبتی برانگیزد و این اتفاق احساس رضایت کودک اول را در پی دارد کودک به حضور میهمان تازه وارد با تکرار رفتارهای او کمی واکنش نشان می دهد اما کم کم متوجه توانایی های خود نسبت به تازه وارد خواهد شد
Ø 3سالگی تا 5 سالگی
به اعتقاد برخی کارشناسان این فاصله سنی بهترین انتخاب برای تولد فرزند دوم است اما هنوز اعتبار تحقیقاتی زیادی برای این امر وجود ندارد هرچند که کودک در این مقطع سنی به مرحله اجتماعی شدن وارد می شود و این امر خوددر پذیرفتن شرایط فرزند دوم موثر است چرا که با ورود به اجتماع بزرگتر همچون مهد کودک توجه لازم را از هم سالان و دگرسالان دریافت خواد کردومادر فرصت بیشتری برای کودک دوم داردا همچنین درک کودک اول از مفهوم استقلال بیشتر شده و در کارهای کمتری به والدین وابسته است اما این به این معنا نیست که از توجه والدین بی نیاز است
Ø 5 سال به بالا
دنیای دو کودک از یکدیگر فاصله زیادی دارد و گاه فرزند اول همچون مادر یا پدر با فرزند دوم رفتار می کند و از پذیرفتن این مسئولیت نیز خوشحال است هرچند گاهی این تفاوت سنی زیاد مانع از ارتباط گیری دو کودک باهم نیز می شود برخی از والدین از لحاظ روحی یا عاطفی با پذیرش مسئولیت کودک دوم آمادگی ندارند و فاصله گرفتن از دوران کودک محوری توانمندی لازم برای اداره یک نوزاد یا نوپا را نخواهند داشت و بازهم نقش مراقبین دوم در این امر پررنگتر می شود
نویسنده : ویدا کمالی روانشناس و متخصص پرورش مهارتهای کودک
انتشاریافته در روزنامه عصر کرمان مورخ 27/1/98
http://kermanemrooz.com/newslink.php?nid=44373 : لینک خبر