بسیاری از والدین اعتقاد دارند اگر تنها حامی کودکان باشند کافی است و لزومی ندارد به عنون همسر با یکدیگر رابطه مسالمت آمیزی داشته باشند!
عدم امنیت بر اساس فقدان ثبات در زندگی مشترک والدین به تدریج در زندگی کودکان نهادینه خواهد شد
طبق تحقیقات گسترده ای که در 20 سال اخیر انجام شده است به طور واضح بین کیفیت زندگی مشترک و فرزند پروری رابطه وجود داردیک زندگی مشترک ضعیف بر روی احساس خوب بودن کودکان اثر میگذارد و این اثرات با درگیری تخریب گر شروع می شود
در این جنس درگیری کودکان در مورد حفظ امنیت عاطفی خود نگران می شود و در نهایت از نظر عاطفی دلسرد شده و در تمام موارد برداشت منفی از روابط والدین دارد.
والدینی که در نزاع زناشویی قرار میگیرند افسرده می شوند که این افسرده گی کار نظارت بر بچه ها و ارتباط موثر با آنها را مختل می سازد البته هستند کودکانی که به کمک سرشت خود از اثرات منفی این درگیری ها کمترین برداشت را داشته اما این حالات استثنا هستند
بسیاری از والدین به اشتباه فکر می کنند به علت اینکه تحت تاثیر والدینشان نبوده اند پس کودکانشان هم از آنها تاثیر نمی گیرند این دیدگاه درست نیست شاید بچه ها نسبت به آنها حساس تر باشند و آسیب بیشتری ببینند
زندگی مشترک بدون تنش نخواهد بود و کودکان شاهد این تنش ها هستند پس چه کنیم ؟
وقتی درگیری بین والدین به صورت رضایت بخش حل شود سطح اضطراب در کودکان پایین خواهد آمددرگیری بین والدین میبایست در سطح عاطفی حل وفصل شود و نه فقط در سطح استدلال و منطق..
اگر یکی از والدین در حین روند منطقی حل مسئله بر دیگری برتری نشان دهد و بچه ها متوجه این موضوع شوند نوعی حالت تسلیم –اجبار در ذهن کودک شکل میگیرد که تداعی گر پیروزی یکی ازوالدین است و این مطلوب نخواهد بود
حل مسئله بین والدین باید واقعی و به دور از تصنع و مصلحت باشد
پایان بخش اول
نویسنده : ویدا کمالی روانشناس و متخصص پرورش مهارت های کودک
- ۹۷/۱۰/۰۹